Sıradan Günün Hüznü

Bazen tanımak gerekmiyor bir acıyı hissedebilmek için. Öylece uzaktan bile kendini yerine koyman dehşet verici derecede canını yakıyor ve bu tür durumlarda hiç konuşmadan öylece sessizleşmek istiyorum. Sıradan bir sabahı tesadüflerle hüzünle devam ettirir hale geliyorsun. Bir anneden bahsediyorum. Tam olarak bilmediğim bir sebepten ötürü kızını uykusundayken kaybetmiş. Henüz çok yeni ve tabi ki ömrünün […]

Büyüdüm

Bir hayalin peşinden koşmak değil belki ama olabilme ihtimallerini seçenek olarak sıralayıp ona kavuşabilen yönümü severim ben. Dünyaya merhaba demişliğimin üzerinden yıllar geçti ve sanırım yaradılıştan bir takım özelliklerimizin bizimle geldiği tezi doğru. Çünkü adı ne olursa olsun çocuksuluğumuzda, kıskançlığımızda, nefretlerimizde, cesaretlerimizde bizlerle yaşayarak büyüyor ya da kayboluyor. Ben ise gerçek anlamda kaybolmadan önce yapılacaklar […]

İyi ki Doğdun

Üç kardeşiz biz. İki kız bir oğlan. En büyükleriyim ben. Annemle babam otuz yılı aşkın süredir beraberler; kavuşma hikâyeleri de var. Yokluk ve zorluk gibi kavramlar bizim çok fazla hissettiğimiz duygu değil, ama birlikten kuvvet doğar ve çalışan her zaman kazanır sözü babamızdan örnek aldığımız davranış türlerinden biridir. Annem az, babam çok sever çocukları. Belki […]

Büyüyorken Hastalıklar Hep Vardır Oysa…

Çocukları büyütürken en önemli anları onların biraz daha büyüdüğünü anladığınız zamanları sanırım. Minicik genç bir adamım var ki beni kendisine deli gibi sevdalı hale getiren. Zamanı durdurmak istiyorum; Göğsünde uyutma sonra alıştırırsın itirazlarım içinde İlker’e iyi ki beni dinlememişsin demek.  Malum şu yaşlar minicik değil kocaman olmanın özenildiği yaşları ve biz biraz yasaklıyız. Anne bebek […]

Büyüdük De Kirlendik

Küçükken, kocaman bahçeli site içince bir blokta 5.katta kapı numarası dokuz olan dairede oturur üstüme gelen iki kardeşi sorunsuz hazmedip oyun kapılarının keşfedilesi dünyasında turlardım. Kooperatif sistemi çok popülerdi o zamanlar. Yıllarca ödenir, ortak paylaşımca fabrikasyon evler yapılır içleri azıcık değişik olan evler varlık belirtisi kabul edilirdi. Varlıklılar sınıfında olmasam da çok mutlu olanlar arasındaydım. […]

Next Page »